نشست نقد و بررسی کتاب "دا"،، 13 بهمن، با حضور امیر حسین انبارداران و معصومه رامهرمزی در فرهنگسرای بانو برگزار شد. به گزارش ستاد خبر انتشارات سوره مهر،،زهرا حسینی،نویسنده کتاب دا در پیامی به این مراسم که توسط معصومه رامهرمزی قرائت شد تصریح کرد: تاریخ پر فراز و نشیب ایران توام با جوانمردی است. زنان قهرمان دوشادوش مردان در میدان نبرد حضور داشتند. اکنون نسل جوان هوشمند و پرسشگر برای سربلندی ایران در عرصه‌های مختلف علاقمندی نشان می‌دهند و حضور این نسل جوان، انگیزه بیان بخشی از تاریخ سر نوشت ساز ایران شد. در ادامه معصومه رامهرمزی نویسنده و منتقد در مورد کتاب دا گفت: کتاب "دا" از چند زاویه؛ موضوع و سوژه، استناد به حوادث و وقایع رخ داده و نثر و متن جای بحث دارد. رامهرمزی افزود: عرصه خاطره‌گویی زنان درباره جنگ، در سال‌های اخیر بر خلاف سال‌های ابتدایی پس از جنگ رشد خوبی داشته که یکی از دلایل آن، این است که در برهه‌ای از زمان خاطراتی مورد توجه قرار می‌گرفت که از عرصه نبرد و جبهه و بیشتر رزم‌گونه بودند. اما به مرور زوایای جدیدی از بحث خاطرات مطرح و جامعه خواستار شنیدن ناگفته‌های جنگ، از حضور زنان و حوادثی که به لحاظ زمانی و مکانی، از صحنه نبرد فاصله داشته و هر چیزی که می‌تواند چهره انسانی جنگ را نشان دهد، می‌شود. وی اظهار داشت: مشکل زنان در خاطره‌گویی این بود که خاطرات خود را هم‌سنگ خاطرات مردان در روزهای جنگ نمی‌دانستند و ارزشی برای آن قائل نبودند. اما به مرور زمان به خاطرات خود اعتماد پیدا کردند و عنوان می‌شود که در دفاع مقدس حمایت انسانی از طرف زنان وجود داشته است. نویسنده کتاب "یکشنبه آخر" تصریح کرد: اولین خاطرات زنان از سال 1382 و از جانب همسران رزمندگان و شهدا برای معرفی آنها بیان شد و البته راویان خود را در حاشیه زندگی این افراد قرار می‌دادند. از کتاب های خاطره جنگ، شاید فقط 100 عنوان مربوط به زنان باشد. اما این خاطرات تافته جدا بافته‌ای شد و جامعه به محض ورود این کتاب‌ها، علاقمندی خود را نشان داد. رامهرمزی ادامه داد: کتاب "دا" به عنوان یکی از کتاب خاطرات زنان ویژگی خاص "سوژه بکر" را داراست. تا به حال و در هیچ جا از دختری که در سن 17 سالگی و با انگیزه، تلخ‌ترین و سخت‌ترین کار را انتخاب کرده و شهدا را جمع می‌کند، سخن نرفته است. شاید به این دلیل که کسی ظرفیت انجام دادن چنین کاری را نداشته است. وی ادامه داد: هرچه خاطرات جنگ خاص‌تر باشند، خواندنی‌ترند. قدم اول برای انتخاب سوژه "دا" از طرف اعظم حسینی برداشته شد. او می‌گوید که در کتاب کوچه‌های خرمشهر خاطره‌ای از زهرا حسینی خوانده و احساس کرده خاطراتش بسیار خاص و متفاوت از بقیه است. قدم دوم را زهرا حسینی برداشت. زیرا تمام خاطرات با جزئیات کامل در ذهنش مانده بود. چون خاطرات 20 روز حضور در خرمشهر آغاز جنگ را همه زندگی خود می‌داند و همه لحظه‌های زندگی را با آن روزها سپری می‌کند. معصومه رامهرمزی افزود: نثر کتاب "دا" تلفیقی و ترکیبی، حسی، معنا گرایانه و آرمانی و به دور از شعار زدگی است. در کنار اطلاعات کامل راوی، نویسنده توانسته همه مطالب را به خوبی قاب بندی کند و ورود خوبی داشته باشد. به گونه‌ای که در بسیاری از قسمت‌های کتاب، تصویر واژه‌ها را کنار می‌گذارد. زهرا حسینی بیان بسیار ظریفی دارد و اعظم حسینی، با جهت دادن به خاطرات راوی، قطعات پازل را کامل می‌کند. این نویسنده خاطر نشان کرد: کتاب "دا" از ابتدا تا انتها در صدد تبیین و توضیح معنای شهادت به دور از شعار زدگی است. راوی این موضوع را به خوبی بیان و مخاطب خود را فراملی و فرامنطقه‌ای دیده است. رامهرمزی اظهار داشت: ارزش دیگر کتاب "دا" این است که ناگفته هایش کم است. خاطرات زنان به دلیل شرایط آنان در جامعه، رازهای مگوی زیادی دارد. اما زهرا حسینی این مرزها را درنوردیده است. وی تصریح کرد: بخش اول کتاب بسیار از نظر تربیتی و خانوادگی قابل توجه است. به وضوح احترام به خانواده و حتی فقر و تنگدستی را به تصویر کشیده است. زهرا حسینی ما را با همه محرومیت‌ها آشنا و دیگران را با همه جریانات درونی خود همراه می‌کند. مانند لحظه وداع با پدرش در غسالخانه که در 4 صفحه به آن پرداخته شده است. وی افزود: استناد نیز در این کتاب قوی است. زیرا راوی تاریخ وقوع حوادث، نام محله‌ها و اسم افراد را با دقت بیان کرده است. این کار سبب می‌شود کتاب "دا" در سال‌های آینده سندی با ارزش محسوب شود. البته راوی با بیان این جزئیات خود را در معرض قضاوت قرار داده است. این منتقد با اشاره به نظر برخی مخاطبان گفت: بسیاری از مخاطبان می‌گویند، خاطرات "دا" به قدری دلخراش اند که قابل تحمل نیستند. اما راوی تلاش کرده در کنار بیان هر خاطره دلخراش، خاطره‌ای مسرت‌بخش را به زبان بیاورد که تحمل سختی را برای مخاطب راحت کند. پیشنهاد من این است که، خاطرات با قلم متفاوت در متن آورده شوند که اگر خارج از ظرفیت خواننده اند، از خواندن آن ها صرف نظر شود. وی با تاکید بر تفاوت های خاطره و داستان گفت: شاید تصور شود خاطره در برخی عناصر شبیه داستان است، اما تخیل در آن جایی ندارد، همه واقعیت است. کتاب "دا" واقعیت است، داستان نیست. البته زهرا حسینی از بعضی افراد که در اطراف او بودند و رضایت نداشتند خاطره‌ای از آن ها گفته شود، چیزی نگفته است. همچنین اگر او به زندگی بعد از ازدواجش بیشتر اشاره می‌کرد، بهتر بود. رامهرمزی در پایان و در پاسخ یکی از حضار که به کتاب "عروس جنوب" اشاره کرد و گفت که همین خاطرات به صورت کلی‌تر از زهرا حسینی بیان شده، اظهار داشت: خاطرات را به شکل‌های مختلف و برای مخاطبان متفاوت به رشته تحریر در می آیند. ما به الگویی نیاز داشتیم که از نظر نوع بیان راوی و مصاحبه‌ها کامل باشد و در کتاب "دا" این اتفاق افتاد. پس از مطالعه "دا"، در یکی از کتاب‌های خودم با عنوان "یکشنبه آخر"، به نقصی پی بردم و متوجه شدم که گاهی دچار کلی‌گویی شده‌ام. امیر حسین انبار داران، نویسنده نیز در نشست نقد و بررسی کتاب "دا" گفت: اوایل سال 1370 قصه‌ای خواندم که زندگی چند دختر را در خرمشهر و در حال نگهبانی از پیکر شهدا، برای اینکه طعمه سگ‌ها نشوند، روایت می‌کرد. برای من این ماجرا باور پذیر نبود. اما وقتی کتاب "دا" را خواندم، شجاعت و پایداری این دختران را به وضوح دیدم و باور کردم. وی با اشاره به نقاط قوت "دا" اظهار داشت: در این کتاب برای اولین بار به وضعیت جنگ زده‌ها پرداخته شده که در هیچ اثری تاکنون این موضوع مورد توجه قرار نگرفته است. همچنین این کتاب در سال‌های آینده منبع عظیمی برای ساخت فیلم و سریال و نگارش داستان‌ها و کتاب‌های دیگر است. انبارداران ادامه داد: قالب کتاب، رمان ـ خاطره است و نثری پخته دارد. شخصیت‌ها به قدری ملموس هستند که در شرایط بیرون از کتاب و در جامعه دیده می‌شوند. عشق در تار و پود کتاب جریان دارد و استقامت و همراهی خانواده را نشان می‌دهد. وی افزود: اگر نقش زنان و دختران در جنگ تحمیلی بیشتر از مردان نباشد، کمتر نیست. کم توجهی به نقش زنان رسالت آنان را در جامعه سنگین‌تر می‌کند. کتاب دا از کتاب های منتشر شده توسط اتنشارات سوره مهر است که در مدتی کم تر از شش ماه 13 چاپ از آن منتشر شده و قرار است به زبان های مختلف ترجمه شود.
برای خرید کتاب دا اینجا کلیک کنید.